30-9-07

Í vorveðri á sunnudegi fliktust gamlingjar og fatlaðir úr öllum áttum til borðhalds í hús aldraðra no 59 við Lindar.  Í blómlegri sláturtíðinni gerðu blessaðir sakleysingjarnir ráð fyrir að í auglýstum rétti yrði nýtt lambakjöt í karrísósunni. Það var skrítin svipur sem kom á mannskapinn þegar hann fór að tönglast á ólseigu samanpressuðu afgömlu rúllukjötinu. Aldur þessa matar var all óræður, en mál manna var að eitt ár væri algjört lágmark. Í sjálfu sér er ekkert sem á að koma þessum sérstæðu neytendum á óvart. Þeir eru búnir að lifa sitt fegursta, njóta og bruðla og eiga að hafa vit á að þakka fyrir matinn þó þeim þyki hann ekki góður. Þeim ferst að setja upp svip, alvön basli og bágindum. Einhverjir verða að borða gamla kjötið úr búðarborðunum og gamlar umframbyrgðir. Engum vinnandi manni kemur til hugar að kaupa það. Á bara að henda því? Aldraðir verða öngvir hvítvoðungar þó þeir gangi í barndóm og verða að hætta að tala um að þeir séu nýttir eins og sorptunnur.         

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• 30-9-07